Californication

Hello dear, don’t be shy love, come on in hon!
Zo werden wij bij het Dodger Stadium onthaald, bij het controleren van onze tassen. Een lieve tante moest zorgen dat wij geen gevaarlijke items het stadion inbrachten. Meestal gebeurt zoiets door een grote, afschrikwekkende kleerkast, maar deze mevrouw was vooral erg hartverwarmend. Maar goed, dat was vrijdagmiddag, eerst hebben we natuurlijk belangrijkere zaken afgehandeld.

De reden dat wij juist naar Zuid-Californië zijn getogen is het ouderlijk huis van Toine dat in een buitenwijk van LA staat. Daar zijn we woensdagochtend heengegaan. De Tomtom heeft een bijzondere afwijking om ons naar de achterkant van het door ons gewenste adres te sturen (gebeurde ook bij het hotel), waardoor wij uitkwamen op de straat achter de achtertuinen van Farel Avenue. En dat was… jammer. Erg jammer. De achtertuin van het huis waar Toine, Riki en de rest van het gezin gewoond hebben bleek een behoorlijke desillusie. Er liep een hond rond, er stond een vreemd soort hok en een tent die er bij het maken van de foto’s voor Google Streetview ook al stond. Het zag er verwaarloosd en verloederd uit. Dit was niet zoals moeder en zoon het huis zich herinnerden! De aanblik van de tuin van de buurman maakte het geheel niet beter. De buurman moet een soort van hoarder geweest zijn, met om en nabij 100 (gevulde!) afvalbakken in zijn tuin en twee griezelige honden.

De voorkant van het huis zag er beter uit, maar van enig leven binnen was geen sprake. Eigenlijk leek het er niet op dat het huis bewoond werd, wat verklaart waarom we geen antwoord hebben gekregen op de brief die onze komst aankondigde. Al met al een ontnuchterende ervaring. We hebben nog wel in de straat gelopen en gezeten, waar herinneringen werden opgehaald en foto’s gemaakt. Daarna zijn we maar gauw koffie met iets lekkers gaan halen!

Om de tijd tot de honkbalwedstrijd op te vullen zijn we een kijkje gaan nemen bij de Hollywood Bowl. Een groot openlucht-concertzaal. Euh, nou ja, geen zaal dus… We konden vrij rondkijken en Toine en ik zijn even boven geweest. Vanaf de acterste rij konden we het Hollywoodteken goed zien (aftikken die verplichte nummers!). Iets wat al eerder was opgevallen: Amerikanen houden van cupholders. Onze explorer had er 10, iedere buggy in Disneyland had er minstens twee (voor moeder en kind!) en ook de plaatsen in de bowl zijn voorzien…

Omdat een voorstelling op vakantie altijd leuk is zijn we gaan kijken of er ook nog iets leuks zou spelen tijdens ons verblijf in LA. En wat blijkt, de dag voor onze terugvlucht, als wij de camper weer gaan inleveren, is het allereerste concert van dit seizoen. Een festival nog wel. Zodoende worden wij 13 juni vanaf drie uur ’s middags vermaakt met jazz in de Hollywood Bowl, en dat alles duurt dan tot een uur of tien. Waar voor je geld! Ik kijk er nu al naar uit, maar gelukkig valt in de tussentijd ook nog van alles te beleven.

Zoals honkbal. Druk verkeer zorgde ervoor dat wij de eerste inning van de LA Dodgers tegen de Miami Marlins gemist hadden. Geen nood, zo’n wedstrijd kan zomaar drie uur duren. We hebben genoten van een spannende wedstrijd met een uitstekende sfeer en een goed zonnetje op onze kop. Biertje was wat duur en de Dodgers hebben uiteindelijk verloren, maar de lol was er niet minder om. Bovendien nog een ster gespot ook. Ik wist zijn naam niet eens (het bleek Neal McDough of zoiets), maar toch :-D

Op donderdag hebben we de camper opgehaald. Dat was nog een langdurige operatie, ook omdat we eigenlijk van tevoren hadden moeten bellen, maar we door het Nederlandse agentschap een onjuist nummer hadden gekregen. Na talloze vruchteloze belpogingen zijn we uiteindelijk maar op de bonnefooi vertrokken en daar aangekomen bleek het geen probleem. Zucht…

We hebben uitleg gekregen over de camper en we mochten op weg. Ofwel: auto voltanken, in karavaan naar LAX om de auto terug te brengen en vervolgens weer samen op pad. En dat alles in de stromende regen. Bedankt, Los Angeles! Als je vervolgens probeert om met je camper ‘the greater LA area’ uit te komen merk je pas echt hoe enorm die stad is. We reden echt al een uur of drie voordat de bebouwing wat dunner werd.

De koers was noordwaarts, want één van de eerste bestemmingen is San Francisco. Daar zijn we ook nu nog niet, maar een feest was het alvast wel. Toine heeft het spits afgebeten en ons, door regen en over steile kronkelweggetjes, naar een camping in Santa Paula gebracht. En ja,Santa Paula is ongeveer net zo lief als het klinkt. Mooie huizen met keurig aangeharkte tuintjes, tegen een achtergrond van beboste heuvels. We hebber er verder niet veel van gezien, maar de eerste nacht in een camper (ja, voor ons alledrie was het een vuurdoop!) was een grandioos succes. Kan ook niet anders, we zijn van alle gemakken voorzien.

Uiteraard riep ik vandaag ‘zelluf!’, dus toen Toine de camper veilig van de camping had afgereden en op een makkelijke plaats had gezet, ben ik, gewapend met de nodige tips, achter het stuur gekropen. En ja, iedereen en ook de camper heeft het er zonder kleerscheuren vanaf gebracht. Toine voelde zich zelfs op zijn gemak genoeg om aan tafel te gaan zitten schrijven. Kijk, dan doe ik het toch niet slecht, voor zo’n eerste keer!

In Santa Paula hadden we de tip gekregen om vooral te stoppen in Morro Bay, wat het mooiste strand van Californië zou moeten hebben. Nu durf ik daar behoorlijk over te twijfelen, maar het is hier wel mooi, dat zeker. En aan zo’n westkust kun je nog eens mooi de zon in de zee zien zakken! Ook hebben we zeeleeuwen gezien, die lekker op hun rug ronddobberden, flippertjes omhoog, en drijven maar.
Toen wij aan het toetje zaten kwamen twee ‘damsels in distress’ vragen of wij (Toine dus) konden helpen om hun caravan op zijn plaats te krijgen. Ze hadden eigenlijk een gereserveerde plaats op een naburige camping, maar die was op vrij brutale wijze in beslag genomen door anderen. Nu zijn ze dus onze buren. Een lange dag en de stress maakten dat ze bij ons aanklopten en Toine ‘saved the day’. Achteruit caravannetje inparkeren, geen probleem toch!

We staan hier op een zogenaamde RV park, wat echt geen camping mag heten. Het is meer een parkeerplaats met toilet en douche en ‘full hook-up’s’. Het deert niet, we zullen dit soort plekken nog wel vaker gebruiken. Morgen gaan we als het goed is echt San Francisco bereiken! Foto’s zijn dit keer meegeleverd, ook bij het vorige verhaal. Enjoy!